Parkur

Le parkour (wymowa: [paʁˈkuʁ]; często skracane do PK) bądź l'art du déplacement (fr. sztuka przemieszczania się) – pochodząca z Francji forma aktywności fizycznej. Za twórcę parkour uznaje się Davida Belle'a.

Główną ideą parkour jest pokonywanie przeszkód stojących na drodze w jak najprostszy i najszybszy sposób. Osoba uprawiająca parkour to traceur (rodzaj żeński: traceuse). Jednymi z podstawowych trików są: one handed vault, monkey vault, two handed vault oraz roll. Czasami niektórzy łączą triki one handed palm spin (one handed vault + palm spin). Na temat Le parkour powstało wiele piosenek np. Z Miłości do Le parkour. Często bywa mylony z freerunem, wielu ludzi uważa się za uprawiających parkour, gdy tak naprawdę trenują freerun.

Nazwa "parkour" to neologizm stworzony w 1998 roku przez przyjaciela Davida Belle'a – Huberta Koundé. Pochodzi od francuskiego słowa parcours – trasa, droga, przebieg. To z kolei wywodzi się z łacińskiego percursus.

Parkour to nie luźny zbiór pojedynczych technik, należy go rozpatrywać jako całość biegu (flow). Nie należą do niego również (choć bywają do niego mylnie zaliczane) rozmaite techniki akrobatyczne, takie jak salta.

Freerun

Freerun, free running, 3run (ang. wolny bieg) – sport ekstremalny, który polega na wykonywaniu efektownych i trudnych tricków w czasie pokonywania przeszkód na trasie biegu. Za prekursora freerunningu uważa się Sébastiena Foucana, który odłączył freerun od parkour.

Freerun wywodzi się z parkour, ale prostota i szybkość pokonywania przeszkód nie odgrywa w nim znaczącej roli. We freerun zmieniono znacząco technikę. Elementy, które pozwalały przedostać się biegnącemu przez przeszkodę jak najłatwiej i jak najszybciej, zostały zastąpione przez tricki, które są trudne do wykonania, ale mają wartość pokazową (palm spin, wall spin itp.), dołączone zostały także elementy akrobatyczne. Głównymi trickami są tzw. flipy.

Sport ten nie powinnien być postrzegany jako zbiór pojedynczych ruchów, a jako cały sposób poruszania się. Freerun to także sposób myślenia. Osoby trenujące parkour, patrząc na przeszkodę, myślą jak najsprawniej ją pokonać. Ludzie trenujący free running na tę samą przeszkodę spojrzą z zamysłem pokonania jej w jak najbardziej efektowny sposób.

We freerun nastąpiła także zmiana celów, ograniczająca się tylko do zadowolenia z siebie i czerpania przyjemności z trenowania. Nie jest to jednak regułą: przykładem tego może być Chase Armitage czy też Daniel Ilabaca, którzy trenują dla siebie a zarazem czerpią z tego korzyść finansową poprzez dawanie pokazów i pracy jako kaskaderzy w filmach.

To co uprawiamy nie ma większego znaczenia, gdyż to od nas zależy czy chcemy zrobić to efektownie, czy może jak najszybciej. ZAWSZE można to ze sobą pogodzić!